hazin metro diyalogları

 

taksim – 4. levent metro hattı. zaten başından sonuna topu topu 11 dakika süren bir yolculuk. bir insanın başına ne gelebilir ki? gerçi 11 dakikalık yolculuğa taksim meydanda metro girişinden başlayıp aşağı inene kadar geçen 10 dakikayı ve 4. levent son durakta inip yukarı çıkana kadar geçen 10 dakikayı eklersek (hemde yürüyen merdivenlerde bile yürüyerek çıktığım halde) toplamda 31 dakikada pek çok şey gelebilir. neyse, konumuz metro değil zaten. ayrıca iniş çıkışlarda da değil, olan herşey o 11 dakikalık zaman diliminde oldu.

yine discmanimi evde unuttuğum sabahlardan bir sabah, daha gözlerimi bile açamamış bir halde tek kişilik koltuklardan birine kıçımı yaslar yaslamaz sol tarafımdaki ikili koltuğa iki tane davut güloğlu tiplemesi oturdu. keşke sadece otursalardı.

davut güloğlu tiplemesi nasıl olur derseniz ki demezsiniz aslında bilirim ama ben yine de söylemek isterim. şimdi kendileri şöyle olurlar. dar bir kot pantolon. aslında dar bir kumaş pantolon da olabilir. üstte ya dar bir t-shirt ya da bel hizasını geçmeyecek şekilde üzeri armalı, baskılı falan yine dar, illa ki dar bir gömlek. gömlek üzerinde yanarlı dönerli pullarla süslü olanları daha bir makbul. ayakta da standart kösele ayakkabı. ayak 40 numaraysa 45 numara gösterecek şekilde uzun burunlu olanlardan.

neyse işte. aynen bu şekilde iki abi desibel ayarı olmayan sesleriyle yan koltuğa oturdular. abi dediğime bakmayın, tamamen saygıdan.

elimiz mahkum konuşmaları dinliyoruz bütün metro cemaati olarak. ben ekstra dinliyorum dibimde olduklarından ve discmani evde unutan aklıma küfrediyorum o sırada. heriflerde şive o biçim. zaten anlaşılmıyor söyledikleri. bir ara nerden geçtiler hatırlamıyorum konu amerika’nın keşfine geldi. ne diyor lan bunlar, diye daha dikkatli dinlemeye başladık tabii mevzuyu.

diyaloğu şivesiz olarak aktarırsak;

1. abi: ya olm. bi herif vardı amerika’yı keşfeden hani. kimdi o?
2. abi: …
1. abi: ulan ne cahil herifsin be. ilkokul çocuğuna sorsam bilir bunu.
2. abi: abi valla dilimin ucunda..

burada olaya dalıp müdahalede bulunma isteğiyle yanıp tutuşan yardımsever deli gönlümü bastırma çabaları içerisindeyken olay şu şekilde devam etti.

2. abi: robinson crusoe değil miydi abi o?
1. abi: hah.. yaşa be. ulan işte o gavat (robinson crusoe mevzu bahis olan) amerika’yı keşfettim diye hava atıp durmuş zamanında.

bu sırada ben parmaklarımı ısırıyorum tabii ama kahkaha atmadan durabilmek ne mümkün.

2. abi: eee..
1. abi: eee’ si ne lan. olm bizim kanuni kesin orayı önceden keşfetmiştir de beğenmediği için yerleşmemiştir. bakmıştır bisürü kıçı açık yerli naapsın adam orayı. dönüp gelmiştir. bu hıyar robinson’ da bi’ şey buldum diye atlamış hemen.

neyse ki, mekanik sesli hatunun “sayın yolcularımız.. 4.levent son durak bla bla bla…” anonsu duyuldu da bu derin muhabbete daha fazla tanık olmaktan kurtulup koşar adım çıktım yürüyen merdivenleri.

hayat ne garip, metro falan…

~ tarafından tgokdeniz Eylül 18, 2006.